بسم الله
سلام.
بعد از چند روز فشرده ای که گذشت فرصت شد بیام یه سری هم به اینجا بزنم.
بالاخره انتظار 2 ساله من به پایان رسید و ساعت 4 عصر یکشنبه گذشته کارت «عضو شد» از سرگروه متولدین 73 دریافت کردم و وارد تالار ایوان شمس شدم! از بعد از کنکورم منتظر ثبت نام متولدین 73 برای کلاس مجردها بودم اما استاد اذن دخول نمی‌دادند!
طبق زمینه‌ای که از قبل در مورد جلسه اول کلاس از خواهرم داشتم، منتظر اتفاقات عجیب و غریب تری بودم که رخ نداد و جلسه در واقع بهتر از چیزی که تصور می‌کردم بود. نصف جلسه حول محور صدقه چرخید و بعد از اون هم کمی سعدی‌خوانی و مشق شبی که طبق روال هر ساله استاد به شاگردها دادند. اما نیم‌ساعتی موضوع بحث نماز اول وقت بود که برای خود من هنوز جای شبهه داره.
نماز اول وقت خوبه، درست. تاکید شده، درست. مهمه، درست. افضله، درست. اما استاد می‌گفتند وسواس نداشته باشید روش. نماز اول وقت نخواندن گناه نداره. اگر کسی نمازش رو بین وقت خوند گناه نکرده. اونی که اول وقت می‌خونه ثواب کرده. و اینکه یک موقع‌هایی یک کارهایی موقع الله اکبر اذان بر نماز اول وقت اولویت دارند. و یک موقع‌هایی نماز در وسط وقت بر نماز اول وقت اولویت داره. مثلا اگر ماه رمضان میزبان یک افطاری هستیم و مهمانان منتظر حضور صاحب‌خانه سر سفره هستند، اینجا نماز اول وقت رو «باید» ترک کنیم. این‌ها رو همه رو می‌دونم. اما اینکه کی و کجا چیزی بر نماز اول وقت اولویت پیدا می‌کنه رو نمی‌دونم. مثلا اینکه مادرت موقع اذان صدات می‌کنه اینجا پاسخ به اذان ارجحه یا پاسخ به مادر؟ نمی‌دونم... باید بپرسم.
